Falco 2 – Seta 1. De wedstrijd van de slaap!
Wegens allerlei prive-verplichtingen waren we genoodzaakt om 3 auto’s in te zetten voor de laatste uitwedstrijd van deze najaarscompetitie. Gijs liet netjes weten dat ie wat later zou zijn en nog moest tanken. Eenmaal gearriveerd werd ook duidelijk waarom: net wakker. Het was ook nog erg vroeg: 14.45 uur. Reden: gewerkt tot n uur of 6 ’s morgens. Dat weten we bij Gijs inmiddels maar de schulden zijn weggewerkt dus kan ’t sparen beginnen. Misschien wel voor een heuse Mercedes station met alle toeters en bellen want daarmee kwam ie aanzetten de “blaag”. Zo trokken we op deze zaterdagmiddag richting heuvelland: Theo met een lege spelers/supporters/reportersbus en Gijs superrelaxed in “zijn” Deutsches Automobil daarachter. Bij Gerard aangekomen bleek die net door Angeline wakker gemaakt te zijn want de bank lag toch zo heerlijk.
Maar goed, het team was compleet en Gijs bracht ons veilig en wel naar het hartje van Valkenburg: het Falcodome. Er was maar 1 wedstrijd deze avond dus alle aandacht ging naar ons. Dachten we. Maar wie wel eens bij Falco is geweest snapt t al. Het glas tussen de kantine en de speelzaal is van een zo dikke/dunne kwaliteit, dat elke discussie aan de bar feilloos vanuit de speelzaal gevolgd kan worden mocht je daar interesse in hebben. En heb je dat niet, dan volg je t ook. Weinig aandacht kwam er van de andere kant van het glas dan ook voor onze wedstrijd. Waarschijnlijk omdat ze t veel te druk hadden met elkaar luid en duidelijk te overtuigen van hun gelijk, waar t dan ook over ging?!?! Of was het misschien TE slaapverwekkend?
In ieder geval was het ook onze eigen verdienste want op t scorebord bleef bij de thuisspelende club wel erg lang de 0 staan. Gijs opende de reeks met een 3-0 overwinning. En zoals wel vaker kwam ie elke set dik voor en maakte hij ’t toch weer spannend op t laatst. Af en toe een foutservice en voor je t weet staat t weer gelijk. Gerard mocht aan de bak en wat hij al aangekondigd had onderweg bleek al snel: “Wat is t hey traog man”. ’t Liep lange van lekker bij Gerard maar op karakter en met n hoop gepiel en natuurlijk routine maakte hij ’t af al was hij (en wij ook) kei-ontevreden over zijn spel. Theo mocht en na een halve set wennen begon het te lopen. Alleen in de 2e set was t al net zo bar en boos als bij Gerard maar uiteindelijk was het toch 0-3 toen we aan het dubbel begonnen. Gijs en Theo en dat liep deze keer in 3 sets met een aantal superballen van Gijs ondanks wat onnodige fouten heel soepeltjes. En voor we t wisten (en de mensen aan de bar ook) maakte Gijs het met een wereldbal af en stond t al 0-4. En misschien was toen wel de cruciale wedstrijd aan de beurt om Falco 2 alle hoop te ontnemen op een goed resultaat.
Gijs tegen Mitch (vorige keer nog goed voor 3 punten tegen Seta). Na 2 dik verloren (door zoals altijd diverse foutservices van Gijs) en 2 net gewonnen sets kwam het op de 5e en laatste set aan. En toen kwam de ware Gijs tevoorschijn. Hij mopperde en praatte zelfs hardop. Maar het werkte en Gijs pakte met prima spel z’n revanche. Bij de 2 daaropvolgende wedstrijden van Theo en Gerard hadden gordijnen of jalouzieën voor de kantineramen niet misstaan want het was…………….een en al “geknommel”!! SLAAPVERWEKKEND! Maar het stond inmiddels wel 0-7. Niks aan t handje maar de spelvreugde was ver te zoeken, om nog maar te zwijgen van het kijkplezier.
Theo mocht voor z’n laatste partij tegen Mitch in de arena en zowaar hij begon de ballen goed te raken en zelfs punten te scoren. Hij kreeg Mitch bijna wanhopig en na weer ‘n punt vond Mitch dat ie beter aan de bar kon gaan hangen na de wedstrijd. Eerder die avond had ie zich al laten ontvallen na weer ‘n bal op z’n vinger dat ie die beter thuis kon gebruiken en z’n vriendin werd ook nog genoemd, maar na 3 sets was het 0-8 en ging Theo toch nog enigszins tevreden zitten. Zou t weer ‘n 0-10 worden? Met t oog op de clash van a.s. zaterdag tegen Kluis was dat wel wenselijk, maar helaas…. Gijs was niet in staat om z’n nu alles rakende tegenstander te ontregelen. Met de nodige mazzelballen tegen kwam Gijs toch op 11-11 in de 3e set maar in de kantine werd ineens gejuicht voor het 1e punt van hun team. Hadden ze dan toch stiekem de hele middag opgelet?
Gerard kwam voor de laatste keer aan de “traoge taofel” staan en na de 1e set met veel gepuf geschravel en gehijg te hebben gewonnen (16-18) kreeg hij 2 sets achter elkaar klop van Mario. In de 4e lukte er toch weer van alles en ziedaar een 5e set moest de beslissing brengen of het daar in Valkenburg nou echt kl.ten spelen is of dat t allemaal wel meevalt. Nou, vraag het maar aan Gerard. Met 13-11 verloor hij z’n laatste set toch wel een beetje ontgoocheld en bracht de eindstand op 2-8. Niks mis mee en goed genoeg op weg naar een steeds dichterbij komend kampioenschap, maar slaapverwekkend was het af en toe wel. Misschien hadden Gijs en Gerard hun middagdutje over kunnen slaan als ze dat geweten hadden.
Na een gezamenlijke douche op de vierkante meter de kantine in en daar kwam via facebook een foto binnen van onze bijna vaste reporter. Erg netjes gekleed en met n mooie trendy coupe stond ie op de foto met maar liefst n 8-tal vrouwen/meiden/chicks en ik bedacht me ineens: oh ja, ik moet t verslag schrijven. Dus bij deze. Later die avond werd bekend, dat onze directe concurrent voor de titel en tegenstander aanstaande zaterdag om 15 uur!!! (voor alle toeschouwers!) in Venray was blijven steken op 5-5. Daardoor staat het 1e team nu riant aan kop met 7 punten voorsprong. Dat betekent voor de rekenwonders onder ons, dat bij een 7-3 overwinning het kampioenschap a.s. zaterdag binnen is.
Heeft 1 van onze leden misschien een platte kar ter beschikking?