De uitwedstrijd van Seta 1, afgelopen zaterdag tegen Kluis, gold als de topper in de Hoofdklasse. De twee gedeelde koplopers mochten het tegen elkaar opnemen en we zouden te zien krijgen hoe de onderlinge krachtsverhouding ligt. Als reporter mocht ik mee met de spelersbus om verslag van deze wedstrijd te doen.

Om twee uur verzamelden we bij de Wingerd. Theo was nog druk aan het werk en liep nog in zijn werkkleding rond, of was het nou een prototype van het nieuwe setatenue? Terwijl Theo zich ging omkleden en Gijs en ik bij de bus verzamelden viel ons op dat de linker achteruitkijkspiegel van Theo’s busje gebroken was. En wat brengt een gebroken spiegel volgens oud bijgeloof? …Juist, ongeluk! Als dit maar geen voorbode voor de rest van de dag zou worden! Onbijgelovig en vol goede moed vertrokken we richting het zuiden, met onderweg een tussenstop in Weert om Gerard op te pikken. Er gingen geruchten dat Gerard per helikopter naar Geleen zou zijn afgereisd, maar dit bleek op een misverstand te berusten. Bij hem thuis aangekomen bleek hij gewoon thuis te zijn en voegde hij zich bij ons. We werden succes gewenst en uitgezwaaid door de vrouw des huizes, en we vervolgden onze weg verder zuidwaarts.

Eenmaal aangekomen in Geleen stond ons een aangename verrassing te wachten. De sterkste man van Kluis, Leon Houben, speelde niet mee. Jammer voor de neutrale toeschouwer, want veel tafeltennisliefhebbers hadden graag een ‘clash of the titans’ gezien tussen de twee “grootmeesters” Theo en Leon. Maar voor de puntenverdeling, en daar ging het nou net om, was dit goed nieuws voor de setanen. Voorzichtig werd er al gedroomd van een ruime overwinning op de mannen uit Geleen. Als reporter lukte het mij om bij de tegenstander te ontfutselen dat ze bang waren voor een afstraffing tegen het sterke Seta, maar dat ze zich zeker niet zonder strijd gewonnen zouden geven. Inmiddels waren onze trouwste supporters Ben en Desiree ook gearriveerd en de wedstrijden konden beginnen.

Een valse start voor Gijs en Gerard zorgde voor een 2-0 achterstand. Gerard wist in zijn partij nog wel de eerste twee games te winnen, had daarna vooral in de vierde game kans om de partij te winnen, maar kwam uiteindelijk net te kort en verloor in vijf games. Met Theo in je gelederen is er dan nog geen enkele reden tot paniek. Vakkundig, zoals we van hem gewend zijn, won hij zijn eerste partij. En even later hadden Gerard en Theo ook het dubbel eenvoudig gewonnen. De stand was weer in evenwicht.
Aan Gijs de taak om de stijgende lijn door te trekken en Seta voor het eerst die dag op voorsprong te zetten. Hiervoor zou hij van Ricardo moeten winnen, die eerder al had bewezen een sterke tegenstander te zijn door van Gerard te winnen. Gijs trof hetzelfde lot en verloor in drie krappe games, teveel onnodige fouten en servicefouten gaven daarin de doorslag. Helaas keken we dus weer tegen een achterstand aan, 3-2 voor Kluis. Zou het dan toch met die gebroken spiegel te maken hebben gehad? Gelukkig was er geen tijd om daar over na te denken want Theo stond alweer aan de tafel. Tegen “the man in black” Maurice Ruppe, die volgens Gerard zelfs een zwarte onderbroek aan zou hebben (Joost mag weten hoe Gerard aan deze informatie komt), speelde Theo niet op zijn best maar het was voldoende om in drie games te winnen. Een vlotte overwinning van Gerard volgde in de daaropvolgende partij en voor het eerst die dag stond Seta op voorsprong met 3-4.

Nu doorstomen naar een overwinning was het devies. Met Theo aan de tafel had iedereen er het volste vertrouwen in dat de volgende stap naar die overwinning gezet zou worden. Echter, Theo had verre van zijn beste spel laten zien die dag, en tegen de sterke Ricardo zou hij flink op de proef worden gesteld. Het zou de wedstrijd van de dag worden! Ricardo ging aggressief van start en zette Theo vol onder druk. De eerste twee games werden dan ook verdiend door Ricardo gewonnen. Ook in de derde game nam Ricardo een voorsprong, en een sensatie hing in de lucht. Theo zal toch zeker niet verliezen! Wat zijn hier voor duistere krachten aan het werk? De gedachten aan de spiegel gingen weer even door mijn hoofd. Toen ik weer bij de les was zag ik dat Theo zich terug in de game gevochten had, om bij een stand van 9-10 met een vette sorrybal de game te winnen. Ben ontpopte zich aan de zijlijn als een prima coach en stuurde Theo met een paar goede tips terug naar de tafel. Nog twee games op rij moest Theo winnen om het punt binnen te halen. In de vierde game kantelde de partij. Theo vond de juiste tactiek om onder de druk van de tegenstander uit te komen en won de game, maar niet zonder enige moeite. Iedereen maakte zich op voor een allesbeslissende vijfde game. Wie kon onder druk zijn speltype opleggen aan de tegenstander? Waarschijnlijk was het de ervaring van Theo die de doorslag gaf. In de vijfde game stortte Ricardo in en speelde Theo zich knap naar een 2-11 overwinning. 3-5 voor Seta!

Gijs kreeg daarna de kans om de vieze smaak van zijn vorige partijen weg te spelen. Jammer genoeg bleek zijn off-day te groot en kon hij het niet bolwerken. Of het nou te maken had met werken tot in de late uurtjes in de kroeg met zatte en kotsende amsterdamse studenten, te weinig trainingsarbeid of toch die gebroken spiegel? We konden er niet precies de vinger op leggen. Feit was wel dat de stand nu 4-5 was geworden. Gelukkig hield Gerard het hoofd koel in de laatste wedstrijd en won in vier games van Maurice.

Het resultaat, een 4-6 eindoverwinning. Van tevoren zouden we blij zijn geweest met dit resultaat, maar door de afwezigheid van Leon Houben valt het toch een beetje tegen. Wel zorgt het ervoor dat Seta nu alleen aan de leiding gaat in de Hoofdklasse!

Volgende week weer een uitwedstrijd, nu tegen Westa. De laatste wedstrijd van de heenronde. Met een goed resultaat zal Seta zich officieus “Herbstmeister” mogen noemen (leuk van onze oosterburen om overal een woord/titel voor te verzinnen). Na één competitievrij weekend word vervolgens aan de terugronde begonnen.

Verslag gemaakt door Mark Schreven